Hazreti Adem, Hazreti Yakub, Hazreti Yusuf, Hazreti Fatima ve Zeynu’l Abidin…Bu bes insan, tarihte herkesten cok aglamistir. Hazreti Adem, cennetten cikarildiktan sonra o kadar cok agladi ki gozyaslari yuzunde iz birakti. Hazreti Yakub, oglu Yusuf’a o kadar agladi ki, gozlerini kaybetti. Bu yuzden Hazreti Yakub’a soyle dediler: “Ey Yakub! Sen o kadar Yusuf’u dusunup agliyorsun ki aglamakla helak olacaksin.” Hazreti Yusuf da babasi Yakub’dan uzak kaldigi icin o kadar agladi ki, hapiste olanlar rahatsiz oldular ve soyle dediler: “Ey Yusuf! Ya geceleri agla gunduzleri sus veya gunduzleri agla geceleri sus!” Hazreti Yusuf geceleri veya gunduzleri aglama hususunda onlarla anlasti. Hazreti Fatimatu’z Zehra da babasindan sonra o kadar cok agladi ki, Medine halki rahatsiz oldular ve: “Ey Peygamber’in kizi! Gece gunduz aglaman bizde derman birakmiyor ki is yapalim” dediler. Hazreti Fatima, babasinin firakina ancak alti ay dayanabildi. Imam Zeyn’ul-Abidin de kirk yil boyunca Kerbela icin gozyasi doktu. Onune yemek biraktiklarinda agliyordu, kendisine su getirdiklerinde agliyordu… Bir gun yakinlarindan birisi, “Aglamanizla kendinizi helak edeceginizden korkuyorum!” deyince soyle dedi: “Ben uzuntu ve kederimi Allah’a sikayet ediyorum. Ben bir takim seyler biliyorum ki sizler bilmiyorsunuz. Ben Kerbela’yi hatirladigimda hickiriklar bogazimi sikiyor..