Köklerin neredeyse orada çiçek açarsin… Büyükannemin söyledigi en güzel sözdü bu. Çünkü kökün ne kadar güçlü olursa verecegin meyve de o kadar güzel olur. Ancak benim meyve verecek dallarimi daha on yedi yasindayken kirdilar. Dün ile bugün arasinda öyle çok fark var ki. Isaac ile erik agaçlarinin arasinda kosturup, birlikte büyüdügümüz küçük Alman köyüne rüzgârli tepeden baktigimiz günler çok mu geride kaldi simdi? 1938 yilinin sonbahari, neden savasi beraberinde getirdi ki? Sürekli kulagimda yankilanan bomba ve siren seslerini kim silecek? Ailem ve ben siginaga tam vaktinde gidebilecek miyiz düsüncesinden ne zaman kurtulacagim peki? Neyi özlüyorum biliyor musunuz? Isaac ile birlikte yumusacik ekmek üzerine sürüp yedigimiz erik reçelinin tadini. O erik reçeli benim çocuklugum, hayallerim ve umutlarimdi. Ah Isaac. Inançlarimiz yüzünden bu savas bizi ayirsa da kalbimdeki seni nasil alacaklar? Ben, Christine Bölz, her neredeysen orada senin yanindayim. Seni seviyorum, sevgilim ve senden hiç vazgeçmeyecegim. Hem ask için kimler neleri feda etmedi ki… Ardimda Kalanlar ile gönülleri fetheden Ellen Marie Wiseman, bu kez Erik Agaci ile okuyuculariyla bulusuyor. Annesinin hayatina dayanan hikâye cesareti, kurtulusu, kalp kirikliklarini ve askla uyanan umudu müthis bir gerçeklikle anlatiyor.

Sayfa Sayısı:512